Frank Ligtvoet is een Lasteraar (en niet integer op de koop toe)

Een paar weken geleden publiceerde ik een stuk waarin ik melding maakte van de opschorting door Humanity in Action (HIA) van hun samenwerking met de culturele stichting H401, de voortzetting van Castrum Peregrini. Na een intens gesprek met de leiding van HIA kreeg ik te horen dat een eerder genomen besluit tot die opschorting was bevestigd door het bestuur. Dat leek mij een belangrijk moment voor beide organisaties en een belangrijk moment voor mij in het bijzonder in mijn pogingen om de volledige perverse geschiedenis van H401/Castrum boven water te krijgen. Het was in zekere zin de eerste keer dat een belangrijke institutie begreep en erkende dat H401 zoals dat heet ‘boter op haar hoofd’ had. Dat was nieuws dat niet binnenskamers moest blijven.

Ik stuurde mijn stukje meteen naar HIA. Te zelfder tijd stuurde ik het ook naar degene die inhoudelijk medeverantwoordelijk was voor het programma waarin H401 en HIA hadden samengewerkt, een Leidse professor: dr. Ernst van Alphen. Ik schreef hem dat ik verbaasd was dat hij nog altijd verbonden was met een organisatie die haar onmiskenbare eigen rol in de seksueel misbruikzaak bleef ontkennen en die ik als ‘daderorganistatie’ definiëerde.

Mijn vreugde over HIA was van korte duur. Ik kreeg een paar dagen na publicatie van mijn stuk een e-mail van de leiding dat ‘zij geen goedkeuring hadden verleend’ dit nieuws online te plaatsen en dat zij niet instemden met mijn gebruik in de tekst van de woorden ‘definitief’ in ‘definitief opschorten’ en ‘onderzoek’. Het eindigde met de mededeling dat de leiding mij ‘als een integer persoon’ had leren kennen, die ‘een inschattingsfout’ had gemaakt en dat zij verwachtten dat ik het stuk ‘per ommegaande van het internet’ zou verwijderen. Hetgeen ik niet deed. Het was en bleef nieuws.

Ik weet niet of de plotselinge formele kilheid van HIA samenhing met de nogal openbare mail die de Leidse professor intussen aan mij — met kopiën aan de leiding van HIA en de direktie van H401— stuurde. Die brief loog er niet om. Ik zal er uit citeren:

‘[Ik] verbaas me steeds weer hoe middeleeuws, wellicht Amerikaans, jouw wereldbeeld is: er bestaat slechts goed en kwaad, daders en slachtoffers. Ik heb zelf veel onderzoek gedaan op het gebied van Holocaust Studies, maar zelfs daar denkt men inmiddels veel genuanceerder dan alleen in termen van zwart wit, daders slachtoffers. Mijn eigen wereldbeeld is echter minder simpel, simplistisch en overzichtelijk dan dat van jou.’

‘Wat ik zie is iemand die obsessioneel, ja pathologisch, met zijn verleden, en wellicht met en dat van zijn partner, in het reine probeert te komen, en daarvoor een vijand creëert. Dat is weinig productief. Niet daartegenover, maar daarnaast zie ik drie mannen [de directie van H401] die uiterst zorgvuldig omgaan met een problematisch verleden van de instelling waar zij verantwoording voor dragen, en een lastercampagne die door jou al veel te lang wordt gevoerd.’

‘Ik kan je maar een advies geven, wanneer je af wilt van de demon die jou belaagt, ga naar een therapeut, dat is het enige wat in jouw situatie nog kan werken.’

De Leidse professor ging niet op de inhoud van mijn stuk en beperkte zich tot een ad hominem redenering.

Vandaag kreeg ik na twee berichten van mij een mail van de leiding van HIA waarin gesteld wordt dat het verzoek aan mij om: ‘de door [mij] geplaatste informatie over onze organisatie van het internet te vewijderen van [kracht blijft].’

De lasteraar zal niet aan dat verzoek voldoen. Nieuws is nieuws.